اثر سطوح مختلف نیتروژن بر خاصیت ضد‌میکروبی و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی پیاز (Allium cepa L.)

پیاز از جمله گیاهان دارویی است که در طب قدیم کاربرد فراوانی داشته و خاصیت ضدمیکروبی آن اثبات شده است. همچنین در میان سبزی­ها دومین رتبه را بعد از گوجه­فرنگی از نظر ارزش اقتصادی به خود اختصاص داده است پیاز در رژیم غذایی ایرانی­ها اهمیت زیادی دارد. در این مطالعه، اثر سطوح مختلف نیتروژن (56، 112، 168 و 224 میلی­گرم بر لیتر نیتروژن) در محلول غذایی هوگلند بر برخی ویژگی­های فیزیولوژیکی و خاصیت ضد­میکروبی عصاره­ی متانولی سوخ در قالب طرح کاملاً تصادفی و با 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت و بیشترین میزان اثر بازدارندگی عصاره­ی متانولی سوخ در غلظت 30/0 میلی­گرم بر لیتر مشاهده گردید. با توجه به نتایج به­دست آمده نیتروژن تأثیر مثبتی بر میزان خاصیت ضد­میکروبی عصاره­ی سوخ داشت و با افزایش غلظت نیتروژن در محلول غذایی تا غلظت 224 میلی­گرم بر لیتر خاصیت ضد­میکروبی عصاره­ی سوخ افزایش پیدا کرد. باکتری باسیلوس سابتیلیس بیشترین میزان رشد و باکتری استافیلوکوکوس اورئوس کمترین میزان رشد را داشتند. با افزایش غلظت نیتروژن در محلول غذایی میزان فعالیت آنتی­اکسیدانی، فنل کل، فلاونوئید کل و اسید آسکوربیک افزایش نشان داد. افزایش میزان این ترکیبات با افزایش میزان خاصیت آنتی باکتریایی عصاره­ی سوخ همراه بود که بیانگر نقش این ترکیبات در خاصیت آنتی باکتریایی پیاز است. در سال­های اخیر مصرف پیاز به­دلیل طعم و فوایدی که در سلامتی بشر دارد افزایش یافته است. ویژگی­های مفید پیــاز عمـدتاً به میـزان بالای ترکیبات سـولفوره و فلاونـوئیدهای آن مرتبط است، زیرا که نقش آنتی­اکسیدان، ضد­میکروبی و ضد سرطانی این ترکیبات اثبات شده است. نیتروژن بر خاصیت بازدارندگی عصاره­ی متانولی سوخ تأثیرگذار بود که این می­تواند به­دلیل تأثیر نیتروژن بر میزان متابولیسم ترکیبات گوگردی و فلاونوئیدهای موجود در سوخ باشد.